_____________________________________
Faragullas de ourego
“Ourego. Herba olorosa perenne da familia das labiadas (Origanum virens), de flores brancas ou rosadas en espiga, moi usada como condimento. A zorza dos chourizos pode levar ourego”.
O río dos esquecementos
Xa na idade antiga
se dicía que os desafortunados que bebían das augas quedas do río Leteo, o río
de Hades, que vertía os recordos na lagoa Estigia,
perdían dun golpe toda a memoria acumulada.
Mira, Claudia, os escravos romanos, un bo día,
colocaron unha lousa no foro de Roma, logo colocaron outra diante da primeira,
despois outra e mais outra e así, lousa tras lousa sementaron de vías o
imperio. Certo, como reza nos libros de historia, que ti coñeces. Despois de
moitas andainas de conquistas de terras bárbaras, os milites romanos chegaron ós limes
de Gallaecia: o río Limia.
Ante diem sextum kalendas Martias, 138 a.
C., os soldados romanos quixeron ver no río Limia o río Leteo, o río dos
esquecementos da mitoloxía grega, de maneira que se negaron a mollarse nas
augas do río sagrado por mor de non quedaren coa mente in albis, tanquam tabola rasa,
como falaban eles. Di a lenda que ante o plantón do seu exército de cruzaren o
río dos olvidos, o xeneral Décimo
Bruto, alcumado “Galaico”, pasou á outra
banda, enarborando un estandarte como sinal de vitoria. Axiña, comezou a berrar
os nomes dos soldados acampados noutra orela.
–Caprenius
Rusticus, berrou o nome do primeiro soldado, que fora recrutado cun rabaño
de cabras nos montes etruscos.
–Aulus Reburrus, berrou estoutro nome, un mozo repetidor da ESOR da
Academia Palatina, recuperado para o exército.
–Florius Eunucus, enrolado pola leva,
mentres coidaba ás virxes vestais.
–Flacius
Flaccus, o miles que estaba a
tentar coa man se un oso do Val da Limia lle rillara un cacho de chicha do óso
dunha canela.
–Veranius
Ostianus, levado polo cónsul patricio para a campaña do Xeneral Galaico,
cando coidaba das hamacas na praia da Ostia.
A
seguir, os miletes romanos cruzaron a
raia do río. Mais como a lenda debía continuar por moitos anos, un soldado,
despois de cruzar o río Limia, amosaba estar voando, matinando nos biosbardos
non sei que lerias.
–Canta o teu nome,
soldado romano! –díxolle o xeneral Brutus. –“Ninguén”
é o meu nome –contestoulle a secas.
–E logo, non es Vinicius,
filius dos Caldius? Vinicius: “Doce viño do olvido”. Caldius: “O demo que fai ferver os caldos nas adegas, onde se
evaporan os recordos” –dixo para os seus adentros o soldado descarreirado tras
perder a memoria.
Ningún comentario:
Publicar un comentario