sábado, 26 de xaneiro de 2019

As fillas da caracocha, o río dos esquecementos: relato 7


                                                                  




_____________________________________ 
                               
                    Relato  7

                             


                            Faragullas de ourego


“Ourego. Herba olorosa perenne da familia das labiadas (Origanum virens), de flores brancas ou rosadas en espiga, moi usada como condimento. A zorza dos chourizos pode levar ourego”. 




O río dos esquecementos    
                                                                      


Xa na idade antiga se dicía que os desafortunados que bebían das augas quedas do río Leteo, o río de Hades, que vertía os recordos na lagoa Estigia, perdían dun golpe toda a memoria acumulada. 
                                                                                                                   
     Mira, Claudia, os escravos romanos, un bo día, colocaron unha lousa no foro de Roma, logo colocaron outra diante da primeira, despois outra e mais outra e así, lousa tras lousa sementaron de vías o imperio. Certo, como reza nos libros de historia, que ti coñeces. Despois de moitas andainas de conquistas de terras bárbaras, os milites romanos chegaron ós limes de Gallaecia: o río Limia.   
                                                 
     Ante diem sextum kalendas Martias, 138 a. C., os soldados romanos quixeron ver no río Limia o río Leteo, o río dos esquecementos da mitoloxía grega, de maneira que se negaron a mollarse nas augas do río sagrado por mor de non quedaren coa mente in albis, tanquam tabola rasa, como falaban eles. Di a lenda que ante o plantón do seu exército de cruzaren o río dos olvidos, o xeneral Décimo Bruto, alcumado “Galaico”,  pasou á outra banda, enarborando un estandarte como sinal de vitoria. Axiña, comezou a berrar os nomes dos soldados acampados noutra orela. 

     –Caprenius Rusticus, berrou o nome do primeiro soldado, que fora recrutado cun rabaño de cabras nos montes etruscos. 
   –Aulus Reburrus, berrou estoutro nome, un mozo repetidor da ESOR da Academia Palatina, recuperado para o exército. 
      –Florius Eunucus, enrolado pola leva, mentres coidaba ás virxes vestais.                     
    –Flacius Flaccus, o miles que estaba a tentar coa man se un oso do Val da Limia lle rillara un cacho de chicha do óso dunha canela.
    –Veranius Ostianus, levado polo cónsul patricio para a campaña do Xeneral Galaico, cando coidaba das hamacas na praia da Ostia.

     A seguir, os miletes romanos cruzaron a raia do río. Mais como a lenda debía continuar por moitos anos, un soldado, despois de cruzar o río Limia, amosaba estar voando, matinando nos biosbardos non sei que lerias. 
              
     –Canta o teu nome, soldado romano! –díxolle o xeneral Brutus.                                                            –“Ninguén” é o meu nome –contestoulle a secas. 
    –E logo, non es Vinicius, filius dos Caldius? Vinicius: “Doce viño do olvido”. Caldius: “O demo que fai ferver os caldos nas adegas, onde se evaporan os recordos” –dixo para os seus adentros o soldado descarreirado tras perder a memoria. 

Ningún comentario: