‘Más de un centenar de aldeas de la provincia están vacías, exactamente 113, según los datos del INE. Si nada lo remedia, los datos del futuro no son más halagüeños: en la actualidad hay 71 pueblos o lugares con sólo un habitante y 473 que tienen menos de cinco vecinos’.
Certo. Aquí, en Barxacoba, non roxe ninguén. A vida está comida do demo. Como antano, no fiadeiro de Aguil: duas vellas e mais un candil. Os adiantos chegaron tarde: Deus dálle panos a quen non ten mocos. A xente moza emigrou e as aldeas van morrendo. Seica que xa vai quedando pouco para remata-la Residencia da Terceira Idade, no Concello de Parada do Sil: matinan en nos querer meter alí a todos, ós vellos, que xente moza xa non se dá por estes lares. Disque nos van dar tres comidas ó dia; de ters pratos, dúas; viño e cama quente. Pois, ¡a vivir!, que ben o merecemos, herdeiros da época do centeo e dos liscos de lardo de touciño; adoutrinados dende púlpitos con infernos e no Movemento coa cadea; dobregados coa aixada, cos cestos culeiros ou por nos mediren as costas os últimos eslavóns dos que mandaban dende arriba: tempos que nos deixaron tesos e sen fala.
O señor alcalde botou unha ollada ó padrón, poñéndo cara e figura a cada nome da listaxe, mais ben curta, descolgándose da mesma a maquía, a cal, ano tras ano, polo inverno, vén cobra-la parca, cortando o fío da vida, a quen lle cadre, ladroa e caprichosa ela: xa che quedamos ben pouquiños, e despois da pasa-la gripe A, nos veremos reducidos, como reservas, a simples testemuñas doutra época, que foi daquela e que xa non é, porén, o señor alcalde non nos quere ver ciscados polas aldeas e casares: un aquí, outro acolá, como os bispos. Busca reducirnos.
O señor gobernador, ou como demo se chame agora, matina en pecha-las aldeas e en atranca-la estrada cuns cancelos. Quérennos varrer dos lugares, que nos tiren ó Sil e que nos coman as troitas. Están falando de substituírnos por porcos bravos, raposos, lobos e cabras. Mais, no parque natural, aínda quedarán as pedras, que falan soas.
O señor gobernador, ou como demo se chame agora, matina en pecha-las aldeas e en atranca-la estrada cuns cancelos. Quérennos varrer dos lugares, que nos tiren ó Sil e que nos coman as troitas. Están falando de substituírnos por porcos bravos, raposos, lobos e cabras. Mais, no parque natural, aínda quedarán as pedras, que falan soas.
2 comentarios:
Somos Josué,Albero y Miguel,tus alumnos preferidos(1ºE).Profe sabemos que eres el mejor y que eres el más gallego que conozco."tu blog es el mejor".No entendemos nada porque esta en gallego,sin ánimos de ofender.pon algo de nosotros en el blog.P.D/Vigilamos cada paso tuyo jua,ja,ja,ja,ja. Traducido a un lenguaje sin faltas ortográficas por:Josué
Hola,soy Josué (1ºE).Las greguerías son ingeniosas,pero algunas no las he entendido a la primera.Las que más me han gustado han sido,quevedos y torpedo.Le sugiero que añada éstas que he inventado yo:
Cremación: echar crema.
Sincero: persona que nunca ha suspendido.
Supervisor: retrovisores que llevan los coches de lujo.
Regato: gato con dos cabezas.
Publicar un comentario