Concello de Parada de Sil

“Parada de Sil, modelo para un máster de desarrollo rural”, aparece este titular na Región (21/04/2012)

Algo especial debe ter o meu concello, cando a Universidade de Córdoba reparou neste cacho de terra de minifundios con lentura para os contos de mouros e de meigas, que se espalla á beira do río Sil, para que sexa merecedora de visitas e de estudios como modelo de desenrolo rural.

En primeiro lugar, podemos destacar unha natureza incrible noutras latitudes, certo: dous ríos, o Sil e mailo Mao; dúas áreas recreativas: a do Pradomao e mais o río pequeno de Barxacova; unha carballeira dentro dunha fraga autóctona: Maraván en Sacardebois; un souto entre tantos: souto de San Andrés en Chandrexa; un animal do monte da variada fauna que se acocha na mesta fraga da Ribeira: o raposo; unha árbore senlleira: o vello castiñeiro de Entrambosríos; un miradoiro: Os balcóns dos mouros; un canón entre paredes de rochas: o canón do Sil; pataos de viñas ben traballadas: as viñas de Trabazos; unha aldea con ciprés debruzada no río Sil: Calvos de Sacardebois.

Patrimonio cultural: un oficio, o barquilleiro; un belén artesanal, o belén da capela de San Ramón, obra de José María Campo; un mosteiro románico, Santa Cristina; un cruceiro de camiños, o cruceiro de Forcas; unha ermida, Triguás; un cenobio, San Adrián; unha asociación cultural, Ouro do Sil; unha gran necrópole medieval, San Vitor de San Lourenzo de Barxacova; unha espada da prehistoria, a espada de Forcas; un muíño de mao de orixe celta, o que se atopou na Caldebaixo de Sacardebois; unha casa grande con testemuños escritos dende antes do século XVII, Casa de Viana; unha recuperación para o concello, a vella fábrica de luz como albergue; un blog, Contos da Ribeira Sacra; doutores académicos: Dr. Lamelas de Forcas, o catedrático don Eugenio Prieto do Valado, o doutor en Psicoloxía don José Luis Graña Gómez de Calvos; un intelectual lopista coa encomenda da raíña Isabel, La Católica, don Antonio Carreño; un alcalde como ben cultural, patrimonio de tódolos veciños, don Francisco Magide.

Para os momentos de lecer: de mercares viño de mencía, Adegas Valcar; un restaurante, O’ Cortiñeiro; de gozares coas camiñadas, a pasarela de madeira á beira do río Mao; de navegar nun cruceiro, o catamarán asucando o río Sil; unha camiñada polas corredoiras e camiños vellos á beira dos regatos do Sil, a andaina da castaña; unha festa rachada, festa do magosto de San Martiño de Sacardebois; para durmires coma un anxo, casa rural O’ Torgal ou na Casa dos Castiñeiros e, se vas para vello, farto xa de tanta andaina, hai un sitio reservado para ti na Residencia Luces do Sil con vistas á Cabeza da Meda, a dous pasos do ceo. (Para saber máis do noso Concello, do que foi e xa non é, pica co rato en "Un país de lerias").