Sacardebois, o berce da Ribeira Sacra

Cara arriba, a Casa de Viana (cliquea na casa para ler o artigo de Antonio Carreño, na Región) con séculos de historia, que fora patrimonio do mosteiro de Montederramo, aforada por catro galiñas ao Priorado de San Adrián a pagar por cada San Martiño; no medio, a parroquia de Sacardebois, etimoloxía que se perde nos tempos dos celtas; no alto, a carballeira de Maraván e mais a mesta fraga do Covelo: garduñas, raposos, cobras, lagartos, xabarís, gabiáns, xílgaros, merlos, bubelas, carrizos, esquíos e mais o cuco dando as horas no mes de maio; nos rueiros e camiños vellos, no solpor, as meigas en procesión de santa compaña; nos picoutos, as lendas dos mouros e mais o cemiterio de San Vitor con medio centenar de tumbas escavadas nas rochas dos tempos do Medievo; cara abaixo, fontes de augas santas, cheas de maxia e de encanto, vellos muíños hidráulicos parados no tempo, fervenzas cantareiras, pasarela de madeira á beira do Mao; ao pé das casas, hai dúas vellas caladas sentadas nos faladoiros, terreos con chichos, leitugas e tomates, hortas con cereixas, peladillos e pavías e mais un can ladrando, nenos xa non se dan por estes lares; nos regatos, corgas e mais un pequeno lameiro onde pasa as horas un burro canso; embaixo, espalladas entre as viñas colgadas en fileiras de pataos, a aldea de Calvos e mais Leiravella, marcadas cada unha co seu ciprés de afiada agulla gótica; bicando o río, a Barxa e mais o Porto; asolagadas polas augas invasoras do encoro de Santo Estevo, as aldeas de San Fiz, Meixide e mais a aldea de A Ponte de Barxacova; no medio da barriga do Sil, o catamarán asucando as augas quedas cara ao Canón onde se acocha o mosteiro de Santa Cristina; noutra banda, xa en terras de Lemos, o santuario de Cadeiras, Amandi e mais Doade... Parada de Sil, unha terra con lentura, o berce da Ribeira Sacra.